Haft cieniowany płaski - podstawy - krok po kroku

Witajcie moje kochane. 

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tym jak wiele osób jest zainteresowanych tym co postanowiłam zrobić, a mianowicie pokazać jak wyhaftować ściegiem atłaskowym cieniowanym kota norweskiego leśnego. Miło mnie zaskoczył wzrost dość nagły liczby obserwatorów. Wszystkich serdecznie witam i zapraszam do wygodnego rozgoszczenia się. 

Jak wcześniej wspominałam, uwielbiam pisać i moje posty nigdy nie będą suchym pokazaniem stanu aktualnego danej pracy nad którą ślęczę. Wierzę, że moje wypociny nie odstraszą nikogo. 

Dziś chciałam zrobić mały przerywnik w telenoweli o Kudłatym Wikingu. A to za sprawą głosów, które do mnie dochodzą w komentarzach, żeby pokazać ścieg haftu cieniowanego łopatologicznie. Ja wiem, że są specjalne publikacje na ten jakże interesujący temat, ale nie każdy posiada w swej biblioteczce takowe dzieła. Ponieważ w każdej książce jest wyraźnie napisane iż: "kopiowanie i powielanie fragmentów bądź całości książki jest bez zgody autora i wydawcy całkowicie zabronione..." To zrezygnowałam z posłużenia się scrinami z nieocenionej Trish Burr i jej "kolekcji kwiatów". Nie chciało mi się też zawracać głowy samej Trish więc stwierdziłam, że szybciej będzie jak sama to jakoś zrobię. Czy mi się udało to osądzicie same.

Zatem do dzieła.

Haft cieniowany - podstawy - krok po kroku

Dla zainteresowanych dokładniejszym kursem, już tym razem prawdziwego cieniowania, zapraszam: 
http://kociemruczanki.blogspot.com/2016/08/haft-cieniowany-podstawy-i-zasady-krok_21.html

Osobiście od jakiegoś czasu eksperymentuję z różnymi materiałami - warunek to ciasny splot i nierozciągliwość. Ale najbardziej polecam bawełnę. Do prób najlepiej taką "prześcieradłową" :) 

Mocno naciągnięta na tamborek. Należy pilnować aby ściegi nie ściągały materiału, gdyż się potem marszczy i nie wygląda zbyt dobrze.

Igła - Wąska z ostrym czubkiem i długim uchem. Ściegi nakładamy ciasno jeden przy drugim więc wąska igła w tym pomaga. Ja mam swoje ulubione kupione dawno temu ale niestety nie pamiętam firmy. 

Do celów dydaktycznych na potrzeby tego posta naciągnęłam białą grubą bawełnę na tamborek i cienkopisem ordynarnie zaznaczyłam kształt "płatka".

1)

Z lewej strony na prawą w punkcie A przeciągnęłam podwójną nić żółtej muliny. Na potrzeby tego "mini-kursu" zdecydowałam się na kontrastowe kolory. Następnie wbiłam igłę w punkcie B i przeciągnęłam nić na lewą stronę starając się oby ścieg widoczny był równy i nie poskręcany. 

(Tu mała dygresja odnośnie samej muliny. Otóż zakochana w niciach Madeiry doszłam do wniosku, że wadą tychże nici jest bardzo duża "pamięć skrętu". Chodzi o to że potocznie mówiąc skręcają się znacznie silniej niż Ariadna czy Anchor. Oraz osławione DMC.)

A następnie znowu przebijam igłę na prawą stronę w punkcie C. Zwracam tu uwagę, posługując się biegiem wontku i osnowy materiału aby punkt C znajdował się o jedną nitkę osnowy oddzielony od ściegu A-B i mniej więcej o połowę (max) oddalony. Jak widać na zdjęciu 1.

2)

Ponownie wbijam igłę w materiał tym razem w punkcie D, który jest bardzo blisko punktu A. Najlepiej aby oddzielała je tylko jedna nitka materiału. 

3)

Ścieg A-B to ścieg krótki a C-D to długi (Wiem, Ameryki nie odkryłam :))

Teraz kolej na następny ścieg krótki. Wbijam igłę od spodu do góry najbliżej jak się da punktu D - znów najlepiej aby dzieliła je tylko jedna nić materiału. To wymaga pewnej wprawy ale z czasem się do tego dochodzi i nie stanowi to takiego upierdliwego problemu.  

4) 

Powtarzamy te ściegi wymaganą ilość razy i mniej więcej powinno się to prezentować jak na zdjęciu wyżej.

Tu z innej perspektywy.

Tu zaczynam już zakręcać - ale o tym innym razem.
5)

Teraz na igle mam nawleczoną nić podwójna koloru innego. Igłę wbijam w punkcie B. Delikatnie, staram się nie rozwarstwić ani nie uszkodzić nitki żółtej. 
6)

Mniej więcej utrzymując długość ściegu długiego z pierwszego "żółtego"  ściegu robię ścieg równoległy do AB.

7)

Tak to powinno wyglądać. Teraz robię identycznie jak ze ściegiem CD.
8)

Wbijam igłę w ścieg CD w punkcie C. 
9)

Następnie kolejny długi ścieg zaczynam w miejscu końca krótkiego z rzędu "żółtego".
10)

Tak to mniej więcej powinno wyglądać.

Wiem, że to nie jest żadne cieniowanie ale kolory wybrałam specjalnie żeby wszystko było dobrze widoczne. Mam nadzieję, że nie zasnęłyście i że jest to zrozumiałe.

Co do Wikinga to się ładnie i powoli robi. Następnym razem pokaże jak poprowadzić ściegi zgodnie z naturalnym ułożeniem sierści.

He he z tego wszystkiego to nie mam za bardzo czasu na prywatę w postach... a wczoraj mój piekarnik stwierdził, że wysadzi mi korki. I zamiast pieczeni, która się dwa dni marynowała w ziołach i przyprawach musiałam dwa i pół kilo mięsa przerobić na gulasz i duszone kawałki.

A wczoraj wieczorem kupiłam sobie "Thorgalla" (tak a propos Świętego Kota Wikingów). Na pewno są tu tacy co kojarzą kultowy komiks z lat 80-90. Ech wspomnienia...

Pozdrawiam serdecznie i do następnego.