Opowieści źdźbłem i liściem pisane - "W królestwie koperku i motyli."

A ja dalej na fali letnich wspomnień. Może się to nudzić ale ja tak tęsknie do natury, że to jedyny sposób na zaspokojenie mojej potrzeby kontaktu z przyrodą. Poza tym, wszędzie teraz Święta, za którymi nie przepadam. Nigdy nie lubiłam tego całego świątecznego zamieszania i szajby jaka odbija niektórym ludziom w związku z nadchodzącym czasem. 
Zdjęcia które pokarzę dziś pochodzą z przed trzech albo czterech lat z samego środka lata. Cieplej mi się robi jak patrzę na te zdjęcia. Zacznę od przepięknej ważki, która była na tyle uprzejma, że pozwoliła mi się obfotografować w różnych okolicznościach przyrody. Nie wiem jaki to gatunek, bo nie mam siły szukać opisu ale wystarczy mi, że jest pięknym stworzeniem. 
Najpierw zauważyłam ją na płotku okalającym rabatę z ziołami. Wygrzewała się w przedpołudniowym słońcu.

Potem spotkałam ją jeszcze na różach, przysiadał na liściach i łodygach.

A na koniec przysiadła na pniu katalpy.

Następnie zauważyłam ile różnych owadów odwiedza kwitnący koperek na działce. 

No i jak, ładna kolekcja koperkowych gości?
Po raz pierwszy też udało mi się sfotografować wtedy naszego polskiego kolibra. Nie było to łatwe po mój obiektyw nie nadawał się do takich zdjęć ale i tak myślę że nie wyszło źle. A do tego było bardzo ostre światło a kwiaty białe więc są ogromne przepalenia, ale co tam, nie startuję w konkursie przecież. 

Jaką ma długa rurkę... 
Z tego samego floksa korzystał jeszcze trzmiel ziemny i chrząszcz.

Obok rosą liliowce a na nich owadzi nietoperz:)

No i oczywiście jak na prawdziwe lato przystało to całe mrowie motyli. Były wszędzie, ale tu ma tylko kila przykładów. Kiedyś stworzę posta o wszystkich motylach mojej dziczy.

A na koniec jeszcze, mała ćma, kosarz, bzyg - Spherophoria Scripta - pisałam o nim pracę magisterską oraz śmieszny ryjek.

Tym akcentem się żegnam. 
Życzę wszystkim spokojnych i spełnionych świąt, bo na pewno nie pokarzę się przed nimi. Odpoczywajcie i nie dajcie się zwariować.