Prawdziwa zima.

Witam i na wstępie autoreklama. Jak już pewnie się zorientowaliście jakiś czas temu na blogu wprowadziłam dodatkowe podstrony ale długo nic na niech nie było - najnormalniej w świecie zapomniałam o nich... Zatem teraz ogłaszam, że na wszystkich trzech już jest zawartość.  Bo do dwóch wcześniejszych doszła jeszcze trzecia o mojej grafomanii - dla zainteresowanych i znudzonych na jakiś długi wieczór - Powiastka - bajka o moich kotach i nie tylko - głównie dla młodszych odbiorców.
W Poniedziałek wzięłam wolne w pracy i jako że mój ukochany też miał wolne to postanowiliśmy skoczyć do rodziców do Dziczy jako, że długo teraz nie będzie okazji ich nawiedzić. Obudziliśmy się dość wcześnie i co? Za oknem pada śnieg i to tak z minuty na minutę coraz mocniej. Po godzinie było biało. No to ładnie, pomyślałam, nie wiem czy to dobry pomysł jechać w taka śnieżycę.
Ale zdecydowaliśmy się jednak wyruszyć. No jakaś masakra, na jednej z głównych wrocławskich ulic samochód przed nami zatańczył po całym pasie i wylądował na chodniku. A nie jechał jakoś szybko - jestem przekonana, że miał łyse albo letnie opony. 
Na trasie, na obwodnicy, wcale nie było lepiej. Przez całą drogę czyli jakieś 60 km spotkaliśmy 3 pługi odśnieżające. Czyżby w styczniu zima zaskoczyła drogowców? No coś podobnego?! Śnieg zimą?!
Ok, ale szczęśliwie dojechaliśmy i po późnym śniadaniu zabraliśmy psa rodziców do lasu na spacer. Już dawno nie było tam takiej zimy.  

Śnieg był mokry i lepiący i musiałam otulać aparat i obiektyw szalikiem, żeby mi się wilgoć nigdzie nie dostała bo potem są niepotrzebne ceregiele z lusterkiem.
A to nasz sunia z nami. Na wstępie zaznaczam że te paskudne "cosie" na jej łapach to kiedyś już przeze mnie wspominane nowotwory które jej odrastają po kilu miesiącach oraz blizny po tych wyciętych. Psina ma już 11 lat i puki nie przeszkadzają jej i nie bolą to nie wycinamy bo tak częste narkozy na pewno by jej nie pomogły...
A sunia zachowuje się jak szczeniak a pies z nowotworem.

Dziś krótko, bo nie mam weny. Może w "łikend" posiedzę nad wyborem zdjęć robionych następnego dnia. Było śliczne słonko i poszłam w tango z nowym ukochanym obiektywem... prawie się skąpałam w zmrożonym strumieniu ale to następnym razem, mam do przejrzenia ponad 300 zdjęć z jednego dnia... Poniesło mnie trochu:) Niestety nie mam żadnych zdjęć ptaków, gdyż mój rodzic stwierdził że nie będzie karmić już ptaszków bo podobno to złe jest. Zatem nic nie przylatuje o nawet w okolicy cisza, pewnie poleciały tam gdzie coś sypną czasem.
Obawiam się, że was zanudzę tym zdjęciami ale co ja na to poradzę, że uwiecznianie naszej pięknej i wyjątkowej przyrody jest dla mnie narkotyczne:)
Życzę wszystkim miłego dnia i spokojnego końca tygodnia oraz odpoczynku w łikend.