Opowieści żdżbłem i liściem pisane - Stracona szansa i mszarne mrówy

Witajcie wiosennie kochane i kochani. 

Uprzedzałam, że na ten weekend jadę do Dziczy i uprzedzałam nie tylko was ale i moich rodziców. Uprzedzanie miało za zadanie, by swobodnie pozwolili mi łazęgować po lesie i polach. I pozwolili. Mama tylko dzwoniła w sprawie posiłków i pytała czy daleko jestem:) 

Ale było pięknie, mam tego tyle, że nie wiem od czego zacząć. Jak wiecie w Sobotę pogoda była przepiękna, iście letnia, chociaż przyznam, poranek był mroźny. Zerwałam się z łóżka przed szóstą, czekałam na wschód słońca. Pierwsze co mnie zaskoczyło to nietypowy dźwięk, ujadanie, bardzo dziwne, psa. Wyjrzałam przez okienko, a jako że śpię na poddaszu to mam rozległy widok i zobaczyłam zająca biegnącego łukiem przez pole w kierunku naszej działki i znikającego w zaroślach. A jakiś czas za nim dwa psy. Jeden spory długowłosy owczarek a drugi mały czarny kundelek w typie sznaucera. 

Nie spodobał mi się ten widok, bo to znaczy że albo ktoś nie pilnuje swoich psów i grasują albo są bezpańskie i polują. Zezłościło mnie jak wróciły i zaczęły się kręcić nieopodal granicy działki i węszyć wzdłuż Błoćca (kanał - rzeczka) gdzie i lis ma norę i sarny śpią. Mama nie kojarzy takiej pary psów więc to nie żaden sąsiad. Inna rzecz, że jak była nasza Sura to się chyba tak nie zbliżały.

Wyszłam z domu przed ósmą bo zdecydowałam się wypić z rodzinami poranną kawę i zjeść kawałek babki piaskowej. 

No i wybyłam na rekonesans. Wiadomo - szukałam nornic, ale od dwóch sezonów widuję jedynie nory. Było rześko ale słonecznie i bardzo głośno od setek ptaków. 

Muszę to jakoś podzielić bo w sumie pstryknęłam ponad 500 zdjęć z czego wiele się powtarza, kilka zupełnie nie trafionych, zatem będzie ze 200 do publikacji - nie zdzierżylibyście tego na raz. 
Zacznę od sobotniego poranka i popołudnia, pominę środek dnia - będzie to osobna historia. 
Na dzień dobry sprawdziła czy aparat działa i dla poprawy nastroju Dla was kwiatki:)

  Krótki obchód po ogrodzie, a tam stada wróbli i szpaków, które się gnieżdżą pod dachem. Sikory i kosy oraz drozdy. Czasem się rudzik pojawi. 
Na czereśni przysiadł na poranną toaletę mój ukochany raniuszek.

A w lesie za strumykiem jakiś maluszek gwizdał. Nie wiem co to za jeden - nie miałam czasu oznaczyć.

Przeszłam przez strumień i już byłam w raju. Słonko przyświecało, wiatru nie było i las żył pełnią życia. Maż kupił mi szarą karimatę do jogi żebym nie siadała na ziemi tylko miała coś pod tyłkiem. Rozłożyłam ją więc i zasiadłam na przeciw skarpy z licznymi norami w nadziei że coś się ukarze. 
Ale przy okazji zobaczyłam kawałek zmurszałej gałęzi i pniak tuż obok mnie porośnięty mchem... Czy muszę mówić że wykorzystałam tę okoliczność przyrody?
Polecam oglądać w powiększeniu, widać szczegóły.

 No, a po tym mchu chodziły.... tak, właśnie mrówki. 

I z każdą minutą było ich coraz więcej. Zaczęły mi włazić durne na karimatę.

Grozić mi i namawiać się na mnie poczęły. Kilka pstryknięć palcem i pooooszłyyy...
A ja wróciłam do mchów.

Musicie mi wybaczyć te mchy - szaleję za nimi i sama się zastanawiam kiedy mi się znudzi ich fotografowanie.
Tak, a w międzyczasie pojawiła się Liza i też zaczęła czaić się mieszkańców nor,które obserwowałam.

Ale po kilku minutach zrezygnowała i w sumie to dało mi do myślenia, że te nory chyba dziś są puste. 
A to moja największa stracona szansa - Lis przebiegał sobie spokojnie, a ja miałam nie ten obiektyw. 

Teleobiektywem ślicznie bym go ściągnęła, a tak nawet ostrość mi złapało na gałęzi... buu!!! No żałoba...
Popołudniu jeszcze spotkałam raniuszki.

I inną pticę na łące.

To chyba dzwoniec, chociaż one z trznadlami zawsze mi się mylą.
A potem zobaczyłam jak Liza na łące poluje. O jak ona poluje... już teraz wiem jak to jest że ciągle do domu głodna wpada.  

Polowanie w wykonaniu Lizy - grzanie futra w popołudniowym słońcu. Jak jej to wypomniałam to się fochnęła.

Wskoczyła na suszące się drewno kominkowe i rzuciła mi mordercze spojrzenie.
Niebawem pokarzę kolejne sobotnie zdjęcia. A Niedzielne to chyba w przyszłym tygodniu. Jak tak dalej pójdzie to nie będę nadążała publikować tego co zrobię. 
A was zacznie mdlić na samą myśl o mnie:) 
Spokojnego tygodnia wszystkim życzę.