Kocie opowieści - Leśne życie Lizy

Witajcie kochani. Bardzo mnie uradowało, że moje zdjęcia  cieszą się taką popularnością i sympatią. Przyznam szczerze, nie spodziewałam się, myślałam, że raczej "Namber łan" będzie haft cieniowany. A tu niespodzianka, wolicie moje ptaszki na zdjęciach niż te wyszywane... fajnie. Ale dziś nie o ptaszkach, dziś o kotkach, a w sumie to o jednym. O Lizie, kocicy rodziców.
Liza jest kotem wychodzącym i ma swoje dość duże terytorium. Jej okolica jest bezpieczna, a kot trzyma się daleko od leśnej drogi, którą czasem jeżdżą samochody, motory czy kłady (zmora ostatnich lat). Najchętniej poluje na Mojej Łące albo za Leśnym Strumieniem w Lasku. 

Spacerując w poszukiwaniu leśnych owadów natknęłam się na Kocią Królową. 

Robiła właśnie obchód swojego rewiru. Postanowiłam jej towarzyszyć, w tej pracy. Wyglądało na to, że nie ma nic przeciwko temu. Dała się pogładzić po głowie i wróciła do przerwanej czynności. 

Przejście po zwalonym konarze, bo mniej szeleści niż liściaste podszycie lasu.

Szła powoli, zatrzymując się co chwilę, wąchając, nasłuchując i wypatrując. 

Czasami siadała jakby się nad czymś zastanawiała. Albo znudziło jej się to co robi. 

Ale tak na prawdę, doskonale nad wszystkim panowała. Nasłuchiwała odgłosów lasu, szmerów, szelestów i gwizdów ptasich. Szybko i precyzyjnie zwracała głowę w tamtą stronę i obserwowała. A po chwili wracała do swoich spraw. 

 Trzeba było oznaczyć strategiczne miejsca feromonami policzkowymi, obwąchać zaznaczone wcześniej i jeśli zajdzie taka potrzeba to poprawić. 

Obserwując Lizę podczas tego rytuału  doszłam do wniosku, że nie jest to jakoś szczególnie męczące zajęcie, raczej przypomina spacer:) 

No ale jako że to jej praca, to po robocie trzeba odpocząć. 

Na fotelu w pokoju na poddaszu...

 Albo na środku zaścielonego świeżo łóżka personelu w alkowie sypialnianej. ..

 Teraz, zimą Liza nie wychodzi z domu, stała się kotem całkiem domowym. Nawet jak ją tata chce wynieść na dwór, ona czmycha z powrotem. Cóż, nie jest już młodziutką kicią, tylko panią w średnim wieku i może, kiedy nie ma na dworze Sury tylko Nora, nie ma dla niej tam nic ciekawego. 
Pozdrawiam was serdecznie i do następnego.