Opowieści źdźbłem i liściem pisane - Smok z robalem

Wiosna... Moja ulubiona pora roku. Kwitną rododendrony, sosny, oraz setki tysięcy innych roślin. Ptaki uwijają się i śpiewają, owady bzyczą i odwiedzają te kwitnące rośliny. Bajka. 

Wyszłam zatem w tę bajkową scenerię, wzięłam ze sobą stołeczek wędkarski (ten co mi Szparag kupił, a który jest do 45 kilo i jeszcze nie załamał się pode mną) i poszłam na Moją Łąkę, pod płot, napawać się tą wiosną.

Wszystko pachniało, woniało i parowało w przedpołudniowym słońcu. 

Jak już wygrzałam twarz w słonku zaczęłam się dyskretnie rozglądać. No i nie trzeba było długo szukać jak pojawiła się pierwsza jaszczurka. Też łapał promienie. Ja patrzyłam na nią, a ona na mnie i tak się mierzyłyśmy.

Obok na dzikiej rzeżusze karlątek przysiadła i po chwili zaczął tańcować przy jej kwiatach. A zaraz znów przefrunął na fiołka trójbarwnego. Jaki ten motyl jest śliczny.

Nieopodal pojawił się bielinek i dołączył do biesiady razem z karlątkiem. 

Tak się na te roztańczone motyle zapatrzyłam, że zapomniałam o jaszczurce, która w tym czasie postanowiła się gdzieś oddalić. Ale za to na starej spróchniałej desce, leżącej w chwastach  zobaczyłam coś ciekawego. 

Inna jaszczurka, mniejsza, zdecydowanie mniej kolorowa wygrzewała się w słonku w dość zabawnej pozie. 

Nagle na tę samą deskę wszedł, jak gdyby nigdy nic, pluskwiak i hardo idzie w stronę jaszczury. No ładnie, myślę sobie, przekąska jak nic. A tu...

Robal podszedł do gada, wlazł na niego i tak siedzi. 

No wiecie co? Tego się nie spodziewałam. 

 Po mojej drugiej stronie też mała jaszczureczka buszowała w trawach. A nieopodal jeszcze inna. Wylęgły się na wiosnę niczym grzyby po deszczu:) 

Ukoronowaniem tych jaszczurkowo motylkowych obserwacji były dwie sarny pasące się na młodym zbożu. Były bardzo daleko i musiałam je delikatnie podejść ale i tak nie pozwoliły mi się do siebie zbliżyć. 

A z okna pokoju na poddaszu ustrzeliłam samca dzierzby gąsiorka, co przysiadł na gałęzi katalpy. To bardzo ciekawy ptak o niepospolitych zwyczajach żywieniowych. Już kiedyś o nich wspominałam, ale za pewne jeszcze do tego wrócę przy okazji.

No i wiecie co, ten post powstał rok temu, prawie. Ale nie opublikowałam go, czekał aż do tej wiosny, ale aura jest zupełnie inna niż podczas robienia tych zdjęć. Coś zimna jest w tym roku nasza wiosna jakby Zima jeszcze na kanapie w salonie siedziała, a wiosna już kolory ścian zmieniała i przemeblowanie robiła...
Pozdrawiam.