Nad strunieniem.

Cześć i czołem!!!

Mam dwa posty w głowie i biłam się z myślami, który najpierw zapodać. Jeden lekki, przyjemny i łatwy, a ten drugi raczej trudniejszy, głębszy, żeby nie powiedzieć ciężki. Jak zapewne się domyśliliście po tytule i zdjęciach wybrałam ten lekki, na początek tygodnia.  Co ja was będę katować od samego wtorku, jak życie zawodowe zapewne lepiej się z tej roli wywiązuje. Więc miło do kawki w przerwie. A jest duża szansa że do piątku, czy tam soboty rozwieje mi się pomysł na ten drugi post więc będziecie mogli odetchnąć z ulgą (Uff, nie znęca się nad nami):)

Tak... wiosna przyszła - na jeden dzień! Hm... Wstydzi się? 

Psotnica, wpada na pół doby co dwa tygodnie i zwiewa jeszcze szybciej. Normalnie jak Wielka Brytania ( wyjść czy nie wyjść) to ona przyjść, a może jednak jeszcze nie? A przyjdę... nie, jednak znikam... Normalnie kot i baba w jednym, nie dziwne, że to ma rodzaj żeński w nazwie. Zresztą cała Aura, pogoda, natura - Wszystko to baby - ktoś to dawno temu mądrze zauważył. 

Ba, nawet nasza planeta to baba!

- Naturo! Ziemio, czemu nam to robisz?  

- Domyślcie się!

Hehe. Nie żebyśmy byli bez winy. 

Zatem, w sobotę było pierdnięcie wiosny. No, a ja w Dziczy to jeden może być efekt. Szparag zagoniony do prac polowych nie miał czasu, ja coś próbowałam podziałać ale to męskie zadania i wymiękłam mimo siłowni (wiecie - jak się czujesz po pierwszym dniu na siłowni - versus - jak jest na prawdę) na prawdę jest tak, że no, babą jestem nadal nie koksem, mąż się cieszy.

No to odkurzyłam aparat i zaczęłam kręcić plazie porno. 

Zaczęło się w piątek wieczorem jak musiałam wysiąść z auta na leśnej drodze żeby zebrać ropuchy z drogi, co by ich nie rozjechać, bo jak jedna była, to się brało między koła, ale jak kilka, czy więcej to nie ma bata nie wylawirujesz. 

 Dwóch amantów miała i chyba nie było jej za wygodnie - dzielna kobitka, dzielna.

 Te studziły zapał w strumieniu.

 Tutaj mamy parkę rozkochanych ropuch szarych i poniżej grzebiuszkę zimną.

 Strumień Leśny ma to do siebie, że jest bogatym w życie wszelakie miejscem i nigdy nie wiesz co spotkasz na brzegu. Popijając złocisty niskoprocentowy napój na bazie chmielu i jęczmienia w ramach sjesty, siedząc na stołeczku z aparatem, napawałam się grzejącym w bok słonkiem, śpiewem ptaków i ogólnie wszędobylską wiosną. 

Pojawiła się nim wypiłam pół zamkniętej w szklanym kielichu porcji złotego trunku. Chwileczkę stała u wejścia do jednej z setek nor i chyba obserwowała mnie. Potem znikła niczym najpiękniejszy sen i już nie chciała się pokazać. 

W drugiej połowie degustacji przyleciał na dziesięć sekund, zaśpiewał i równie szybko znikł.  

A za moimi plecami na wiśni pojawili się moi ulubieńcy. Bardzo daleko więc...

  

W ramach swojego dziennego minimum kroków postanowiłam Przejść się nad staw i zajrzeć co tam też ciekawego pływa. No i coś pływa, kaczki i łabędzie... niby widziałam lądujące kormorany ale to chyba byli przybysze z innej planety mający swoją siedzibę pod wodą bo nigdzie nie było kormoranów. 

A dla poprawienia wyniku w krokach zajrzałam jeszcze na łąkę. 

Dużo drobnicy, zrywającej się do ucieczki nim człowiek się zorientuje, że coś się zadziało.  

Po zrobieniu sesji bażanta stwierdziłam, że coś mi ostrość szwankuje w aparacie na najdłuższym końcu ogniskowej, niedobrze.

Potwierdziła to sesja wiewiórki. Jedno okazało się być do przyjęcia.

 

13737 kroków:) ok 8,5 kilometra, wszystko w okolicach domu. 

A jak wam minął weekend?