Kredki Luny - Jak stworzyć portret kota.

Ponieważ postanowiłam, że będę robić portrety zwierząt to wypadałoby jakoś zacząć wzbogacać swoje portfolio. Nadal się uczę, intuicyjnie szukam idealnego dla mnie stylu, wyrabiam sobie swój indywidualny i najwygodniejszy. 

Zaczynam od tego co mam niejako pod ręką, więc od swoich pupili. Mam dobre zdjęcia referencyjne, modela na podorędziu.

Więc w ubiegłą Sobotę spontanicznie przygotowałam szkic.

Jak widać, na papierze koloru... burego. Kiedyś kupiłam do pasteli, z którymi bardzo mi nie po drodze (UWAGA - SPRZEDAM PASTELE) i znalazłam. Spodobał mi się i postanowiłam spróbować narysować coś na barwionym podkładzie. Szkic zrobiłam ołówkiem, poprawiłam białą kredką i to okazało się niemądre. Bo kredka była olejna nie woskowa i jak zmazywałam ją przed kolorowaniem to linia po mazaniu nie chciała się tak samo pokryć kolorem jak reszta kartki. Nie wiem czy to wina kredki czy może papieru, przy następnej pracy na podobnym papierze się przekonam. 

Jak widać zaczęłam od uszu - nadal mam z nimi pod górkę. Ale tym razem nawet zgrabnie mi wyszły. 

Kreseczki. Tysiące kreseczek. Częste ostrzenie kredek, żeby były cieniutkie. No można popaść w trans stawiając te kreseczki. Był taki moment kiedy się zastanawiałam śmiejąc, czy ja więcej postawiłam kresek czy Keira ma w tym miejscu włosków. Bo to jest dopiero pierwsza warstwa. Zaznaczyłam sobie też orientacyjnie odcienie. 

 Jak już powstała pierwsza warstwa włosków to naniosłam odcień jasnego beżu, który wydawało mi się że widzę u kota. To sprawiło, że włoski się nieco rozmyły. Na to przyszła następna warstwa włosków. Trzeba zaznaczyć, że używałam kilku odcieni brązu, szarego brązu i pokrewnych. Tak w sumie, fragmentami powstało kilka warstw rozmytych włosków i świeżych naniesionych na górna warstwę. 

 Keira nie jest kotem o skomplikowanym umaszczeniu, dominuje białe:) Ale to białe to też takie nie jednolicie białe. W tym wypadku w odróżnieniu od łaciatych braci z przedostatniego postu, postanowiłam popracować nad światłocieniem. Warstwa pierwsza była czystobiała, drugą to te szare miejsca, gdzie widziałam cień na sierści. 

Na koniec, moje ulubione oczko, w tym wypadku jedno, dopracowanie białej sierści, szczegóły i podpis. 

Razem od 8 godzin pracy oczywiście rozciągnięte na kilka dni. 

 

 Super idealnie nie jest, ale podobieństwo widać, nie tylko z powodu jednego oczka. Więc jestem zadowolona. Zwłaszcza z tej sierści na głowie, bo to bardzo trudna sprawa takie futro narysować. Tam jest tyle odcieni, niuansów... pojedynczy włos ma trzy kolory... masakra. 

Teraz ważne pytanie:

Co o tym portrecie sądzicie? Czy ja mogę już oferować swoje artystyczne usługi na szerszym forum? Wiadomo, że cały czas będę się uczyć i rozwijać, ale marzę o tym by Tworzyć takie portrety na zamówienie. 

Zatem bądźcie przygotowanie na więcej takich postów, bo aby dojść do wymarzonej formy trzeba ćwiczyć.  

Bardzo proszę o uczciwą ocenę i jeśli będzie pozytywna to może o jakiś marketing szeptany? może ktoś z waszych znajomych chciałby taki portrecik?  Będę wdzięczna i za opinie i za pomoc. 

Z góry dziękuję z głębi serca.