Haft cieniowany płaski - Karakal na sawannie

Kochani, żeby nie było, że ja tylko już pędzlem wymachuję. Igłę też tykam. I całkiem fajnie mi się wyszywa w przerwach między malowaniem. A dokładnie to wyszywało, kiedy przerwałam pracę nad problematyczną emocjonalnie Rysicą Rysią. Wyszywałam do momentu zakochania się w akwarelach. A co? No karakala. Tego zapowiadanego wiele miesięcy temu. I to on mnie do malowania skusił, bo malowałam mu tło. No i tak zostało mi z tym malowaniem.

Kiedy go ostatnio prezentowałam jeszcze go nie było praktycznie, tylko szkic. 

Wyszywanie rozpoczęłam od ucha. Pokryłam je nieścisłymi ściegami bardzo ciemnej brązowej muliny. W podobny sposób powstała ciemna plama nad okiem. Reszta pyszczka wyhaftowana już gęstymi ściegami, ściśle do siebie przylegającymi. Różna długość ściegów, od najkrótszych tuż nad nosem, do dłuższych na policzkach i najdłuższych na szyi ma oddać realną długość sierści u kota. 

Na policzku są trzy odcienie brązu. Oraz kilka beżów i coś podobnego do blado rudego. Zaczęłam też wyszywać wnętrze ucha. Ucho to dla mnie newralgiczne miejsce, nie lubię uszu haftować. 

Głowa jest wyszywana jedną nitką muliny, a szyja i kryza na niej podwójną. Sierść w tym miejscu jest dłuższa i grubsza, więc uznałam, że taki  krok będzie właściwy. Jak to będzie ostatecznie wyglądać, to się jeszcze okaże.

Rzadkie ściegi na uchyu i nad okiem uzupełniłam innym kolorem, bo w naturze ten kot właśnie ma tam takie pomieszanie pstre. 

Na razie mam tyle i nie umiem powiedzieć kiedy do niego wrócę. Ale wiem, że wrócę.

Pozdrawiam i zapraszam do dalszego zaglądania na mojego bloga.